فیلم سینمایی جمشیدیه که به کارگردانی و نویسندگی یلدا جبلی ساخته در سال ۱۳۹۷ ساخته شده است و نخستین بار در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد اکنون در سینمای آنلاین شبکه‌های اینترنتی در حال پخش است. فیلمی که در همان زمان پخش در جشنواره انتقادات فراوان را به سمت خود روانه کرد.
چرا مردم محکوم همیشگی هستند؟
فیلم سینمایی جمشیدیه دقیقا مشخص نیست چه می‌خواهد بگوید و از زبان چه کسانی سخن می‌گوید و حتی مشخص نیست مخاطب گفته‌هایش مردم هستند یا حاکمیت. فیلمی که شروع ماجرای داستان به نزاعی خیابانی گره می‌خورد و فحاشی در خیابان در این داستان پررنگ است.
ترانه و امیر در شب تولد امیر در حال رانندگی در خیابان با یک تاکسی تصادف می‌کنند و راننده تاکسی شروع به داد و بیداد و فحاشی کرده و امیر با او درگیر می‌شود. ترانه به حمایت از شوهرش درمی‌آید و با موبایل ضربه‌هایی به سر راننده تاکسی می‌زند. راننده عصر همان روز بر اثر سکته می‌میرد و ترانه بعد از خبردار شدن از مرگ او دچار عذاب وجدان و کشمکش درونی شدیدی می‌شود و می‌خواهد خود را به پلیس معرفی کند، اما امیر با اقدام او مخالف است.
جدای از این که هر کسی که فیلم بدون تاریخ بدون امضا را دیده باشد با شروع فیلم یلدا جبلی آن فیلم برایش تداعی می‌شود، منتظر است که داستان هیجان‌انگیزی را ببیند اما تا زمانی که تیتراژ فیلم بالا می‌آید ناامید می‌شود و در نهایت افسوس می‌خورد چرا باید برای دیدن این فیلم وقت می‌گذاشت؟
سراسر فیلم دیالوگ‌های شعاری و بیانیه‌ای گفته می‌شود که تماشاگر نمی‌تواند با هیچ کدام آنها ارتباط برقرار کند و موجب خنده او می‌شود. در صحنه‌هایی در دادگاه که ترانه صحبت می‌کند تنها دستاورد برای بیننده فیلم دور بودن همه آن چه در فیلم می‌گذرد از دنیای واقعی است. ترانه که محکوم به قصاص است در متنی شعاری علت ارتکاب قتل را عصبانیت و خشم از تمام کسانی می‌داند که در شهر فحاشی می‌کنند اما هیچ اشاره‌ای نمی‌کند که چرا مردم در شهر هر روز عصبانی‌تر از روز قبل هستند و تنها می‌خواهد مردم را محکوم کند.
این فیلم را نبینید
در دیالوگ‌های شعاری فیلم اگر موشکافانه دید دو نکته مثبت را می‌توان دید. جایی کوتاه که در مورد خشونت کلامی زنان در شهر صحبت می‌شود که در آن جا هم با مفهوم ناموس آن را گره می‌زند و آن چه ریسته است را پنبه می‌کند. در جایی دیگر از فیلم دیالوگ‌های کوتاهی در مورد قصاص از سمت همسر متوفی زده می‌شود که می‌توان گفت جدید و نادر است اما در کلیت فیلم دیده نمی‌شود.
در این باره بخوانید:
بازی بازیگران با توجه به متن در اختیارشان باید غلوآمیز باشد. سارا بهرامی که بازیگر خوبی شناخته شده است بازی نمادینی را ارائه می‌دهد. حامد کمیلی و پانته‌آ پناهی‌ها هم خارج از این نقد نیستند. هر چند که بازی پناهی‌ها قابل دفاع‌تر است. سعید چنگیزیان کهدر عرصه تئاتر بازیگری شناخته شده است در فیلم گویا تنها درگیر بازی نمایشی و گفتن دیالوگ‌های نمایشی‌تر است. ستاره پسیانی، ندا جبرائیلی، شادی کرم‌رودی، محمد ولی‌زادگان، بهرنگ تنکابنی دیگر بازیگران این فیلم هستند.
از نکات قابل توجه «جمشیدیه» حضور کیومرث پوراحمد و بهرام عظیمی دو کارگردان مشهور سینما و انیمیشن است که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند. در یک جمله باید گفت اگر وقت اضافه و اعصاب آرامی دارید این فیلم را برای دیدن انتخاب کنید.
نظر شما