گروه ایرنا زندگی - آیا قدم زدن «نیل آرمسترانگ» (Neil Armstrong)، به‌جای اینکه روی ماه باشد، در یک صحنه مصنوعی و مخفی ساخته شد؟ در این مقاله، با «فرانسیس فرنچ» (Francis French)، در این مورد مصاحبه می‌شود که آیا ناسا کل جهان را فریب داده است؟ لحظه فرود انسان روی ماه، مهم‌ترین صحنه در قرن بیستم به شمار می‌آید. در آن زمان، این صحنه توسط حدود ۶۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان تماشا شد و از آن زمان تاکنون هر نسلی درباره آن شنیده است. در ۲۰ ژوئیه ۱۹۶۹، ماه‌نشین ماموریت آپولو ۱۱، روی ماه فرود آمد و فضانورد آمریکایی، نیل آرمسترانگ، «قدمی بزرگ برای بشریت» برداشت.
آرمسترانگ و همکارش «باز آلدرین» (Buzz Aldrin)، پس از گذراندن ۲۲ ساعت زمینی روی سطح ماه، دوباره پرواز کردند و با دیگر همکار خود، «مایکل کالینز» (Michael Collins)، در فضاپیمای کلمبیا، همراه شدند. با انجام موفقیت‌آمیز این ماموریت، این افراد، نه‌تنها به‌عنوان قهرمانان آمریکایی مورد ستایش قرار گرفتند، بلکه به‌عنوان سفیران بشر نیز شناخته شدند. فرود بر ماه، موجب شد که ایالت متحده پیروز مسابقه‌ای باشد که در طول جنگ سرد، ابرقدرت‌ها را درگیر خود کرده بود. سفر به ماه، نشانه قطعی این جایگاه اجتماعی است. تلاش‌های ناسا در انجام این شاهکار، به‌عنوان یک رویداد متفکرانه در حوزه‌های فناوری، سیاسی و فرهنگی در نظر گرفته شد. طی چند سال بعد، ۶ ماموریت آپولوی دیگر برای فرود بر ماه انجام شد که با آپولو ۱۷ در دسامبر ۱۹۷۲ به پایان رسید. نوع بشر هنوز به ماه برنگشته است.
آیا ناسا فرود بر ماه را جعل کرده است؟
طرفداران تئوری‌های توطئه معتقدند که ناسا و دولت ایالات متحده، همه چیز را جعل کرده‌اند. طبق این نظریه، آن‌ها از روی استیصال، با هدف شکست اتحاد جماهیر شوروی در مسابقه فضایی و تحقق وعده رئیس‌جمهوری ایالات متحده، «جان اف کندی» که در سخنرانی سال ۱۹۶۱ خود، وعده فرود بر ماه قبل از پایان دهه ۶۰ میلادی را داده بود، پروژه شبیه‌سازی سفر به ماه را دقیق اجرا کردند. چنین نظریه‌هایی معتقدند که آپولو ۱۱ هرگز به ماه نرسید و فیلم آرمسترانگ و آلدرین بر سطح ماه، در واقع در لوکیشنی زمینی فیلمبرداری شده است. طبق یک ادعا، فیلمساز مشهور، «استنلی کوبریک» (Stanley Kubrick) نیز که با شاهکار علمی تخیلی خود به نام یک «ادیسه فضایی» (A Space Odyssey) معروف شده است، در رواج این نظریه دخیل بود. سنگ‌های مصنوعی، سایه‌های مشکوک و عدم وجود ستاره‌های قابل‌مشاهده در دوربین، تنها برخی از نشانه‌های ظاهری جعلی بودن فرود بر ماه هستند.
منبع نظریه توطئه فرود بر ماه چیست؟
فرانسیس فرنچ، نویسنده و روزنامه‌نگار متخصص در تاریخ پرواز فضایی، می‌گوید: افرادی بودند که حتی هم‌زمان با فرود بر ماه در مورد ضد و نقیض بودن آن صحبت می‌کردند؛ اما این نظریه، حدودا در دهه ۱۹۷۰، به سرعت در میان منابع خبری عمومی و تخصصی به‌عنوان موضوع داغ قرار گرفت.
فرنچ اذعان دارد: این ایده تا حدودی منطقی به نظر می‌رسد. در بحبوحه تنش‌های جنگ سرد، فضای امنیتی و اطلاعاتی، فعالیت‌های جاسوسی و فریب‌های اطلاعاتی، ایالات متحده خود را متعهد کرده بود تا به هدف سفر به ماه، جامه عمل بپوشاند. شکست در این کارزار فضایی، تحقیر عمیقی به‌دنبال داشت و نشانه زوال ملی کشور بازنده بود؛ آن هم در زمانی که دو ابرقدرت، برای نفوذ در سایر کشورهایی رقابت داشتند که بین انتخاب سیستم حکومتی «سرمایه‌داری» و «کمونیسم» مردد بودند. ایالات متحده باید موفق می‌شد؛ به همین دلیل در دهه ۱۹۶۰ یک اراده ملی هماهنگ، با پشتیبانی چندین رئیس‌جمهوری و هزینه‌های هنگفت، برای دستیابی به این هدف شکل گرفت.
چرا مردم باور دارند که فرود بر ماه یک توطئه بود؟
در دهه ۱۹۷۰، اعتماد عمومی به دولت ایالات متحده و نهادهای کشور، در حال از بین رفتن بود. در آن زمان، جنگ ویتنام نشان داده بود که گزارش‌های رسمی، لزوما با عکس‌ها و فیلم‌ها و همچنین ده‌ها هزار کیسه جسد که از خط مقدم می‌آمدند، مطابقت نداشتند.
«فرنچ» اضافه می‌کند: من فکر می‌کنم یکی از دلایلی که برخی از مردم پذیرای گزارش‌ها و مستندات درباره سفر به ماه نیستند، این است که انجام شدن ماموریت آپولو ۱۱ بسیار شگفت‌انگیز بود. مردم نمی‌توانستند باور کنند که اطلاعاتی که ناسا ارائه می‌دهد امکان‌پذیر باشد؛ چراکه قبل از سال ۱۹۵۷ هیچ چیز به فضا پرتاب نشده بود. چگونه بود که ۱۲ سال پس از اولین ماهواره (اسپوتنیکیک یک، پرتاب شده در چهار اکتبر ۱۹۵۷)، انسان‌ها روی سطح ماه راه می‌رفتند؟ سپس، ناسا ناگهان در سال ۱۹۷۲ رفتن به ماه را متوقف کرد. این نه به‌عنوان نشانی از کاهش بودجه یا علاقه عمومی به پرواز فضایی، بلکه به‌عنوان رویدادی مشکوک تلقی شده است. در طول دهه‌ها، بررسی دقیق فیلم‌های ماموریت‌های آپولو، جزئیات و گمانه‌زنی‌هایی را به‌عنوان مدرک، مبنی بر فریب‌های تصویربرداری استودیویی ارائه کرده است. در همین حین، فیلم‌هایی مانند «کاپریکورن یک» (Capricorn One) در سال ۱۹۷۸، درباره فرود جعلی بر مریخ، تخیل نظریه‌پردازان مخالف را تقویت کرد.
شواهدی که نظریه توطئه فرود بر ماه را رد می‌کند
فرنچ اظهار داشت: احتمال فریب فرود بر ماه صفر است؛ زیرا هیچ راهی وجود نداشت که چنین راز عظیمی پنهان بماند. همچنین، صدهاهزار نفر روی برنامه آپولو کار کردند و با این وجود پس از نیم قرن، هیچ مدرک معتبری از سوی کارمندان سابق ناسا، مبنی بر جعلی بودن سفر به ماه، وجود ندارد. تابه‌حال، نظریه‌های مشابهی وجود داشتند که مدارک و شواهد آن‌ها سریعا منتشر شدند.
به گزارش وب گاه گردشگری کجارو، همه ادعاهای مطرح شده درباره فیلم‌ها، به‌راحتی قابل توضیح یا رد هستند. به‌عنوان مثال، عدم وجود ستاره‌ها در تصاویر و فیلم‌ها، نتیجه روشن بودن بیش از حد پیش‌زمینه است که جزئیات پس‌زمینه را محو می‌کند. در همین حال، چیزهایی در فیلم وجود دارد که جعل آن‌ها با استفاده از فناوری دهه ۶۰ میلادی، غیرممکن بود؛ مانند گرد و غباری که توسط پاهای فضانوردان یا ماه‌نوردها بلند می‌شد یا زمانی که «دیوید اسکات» (David Scott)، فرمانده آپولو ۱۵، یک چکش و پر را هم‌زمان رها کرد و آن‌ها با سرعت یکسان سقوط کردند. در سال ۲۰۰۹، یک فضاپیمای بدون سرنشین به نام «مدارگرد شناسایی ماه»، سطح ماه را نقشه‌برداری کرد و از محل فرود ماموریت‌های آپولو عکس گرفت؛ شواهدی مثل رد پاها، پرچم‌ها، مسیرهای به جا مانده توسط ماه‌نوردها، هنوز قابل‌مشاهده بودند. فرنچ در این خصوص می‌گوید: نشانه‌هایی وجود دارد که به وضوح توسط بشر روی ماه به‌وجود آمده‌اند؛ به‌طورمثال، آینه‌هایی که روی ماه گذاشته شده بود تا لیزرها از زمین به آن‌ها برخورد کنند، هنوز کار می‌کنند. همچنین سنگ‌هایی از ماه آورده شده‌اند که توسط دانشمندان، در سراسر جهان مورد مطالعه قرار گرفته‌اند.
آن‌طور که فرنچ می‌گوید: نکته مهمی که باید به آن توجه داشت، این است که روس‌ها دشمنان قسم خورده آمریکا در جنگ سرد بودند. آن‌ها توانایی ردیابی هر فضاپیمایی را داشتند که به ماه می‌رفت. آن‌ها می‌توانستند همان سیگنال‌هایی را دریافت کنند که ایالات متحده و سایر ماهواره‌های رادیویی در سراسر جهان نیز توانایی خوانش و ردیابی آن را داشته‌اند.
او اضافه می‌کند: روس‌ها اشیائی را دیدند که به ماه می‌روند، فرود می‌آیند و برمی‌گردند. واضح است که فضاپیمایی ساخته دست انسان به ماه می‌رفت. همچنین با توجه به شرایط، جعل فرود ماه‌نشین در شرایط خودکار توسط ربات‌ها، سخت‌تر از فرود آن توسط انسان بود. بنابراین، اگر شما نیز در خصوص سفر انسان به ماه، به آن نظریه‌ای اعتقاد دارید که روس‌ها در اوج جنگ سرد، آن را برای دشمنی با آمریکا، ساخته‌اند و گزارش‌هایی هماهنگ و دروغین درباره دیده‌شدن مدارگرد و ماه‌نشین‌ها منتشر کرده‌اند؛ پس ما در قلمرویی زندگی می‌کنیم که فکر نمی‌کنم هیچ فرد عاقلی واقعا بتواند آن را تحمل کند.
علاوه بر این، اگر شرمساری و تحقیر، دلیلی موجه برای جعل فرود بر ماه بود، در مقایسه با حقارت ناشی از لو رفتن این دروغ بزرگ، ناچیز می‌بود و انجام آن، نتیجه‌ای مشخص به جا می‌گذارد آن‌هم اینکه رفتن به ماه، آسان‌تر از جعل رفتن به ماه است.
نظر شما