برادران کاهانی که در سینما ایران اسم و رسم خود را دارند، این بار برادر کوچکشان کارگردانی سینما را آغاز کرده است. رسول برادر کوچک‌تر، عبدالرضا کاهانی است و حالا فیلم قابل قبولی را در سینما هنر و تجربه به اکران در آورده است. فیلم «منگی» ارزش دیدن دارد، فیلمی که وامدار سینما و تئاتر هر دو با هم است.
داستان فیلم در مورد چیست؟
کاهانی در فیلم «منگی» داستان زن و شوهری را روایت می‌کند که قصد جدا شدن از هم را دارند و درگیر مشکلات مختلفی هستند. مرد بدهی سنگینی به برادر همسرش دارد و مدت‌هاست که در خانه یکی از دوستانش مخفی شده است. پریسا به همراه برادرش راهی شمال می‌شود تا جهیزیه‌اش را به تهران برگرداند. اما هنگام ورود به خانه با تصویر دیگری روبه رو می‌شوند. فیلم سینمایی«منگی» در یک نصف روز و بدون هیچ‌گونه کات در حدود ۹۰ دقیقه روایت می‌شود.
شیوه فیلم‌برداری این فیلم سکانس‌پلان یا همان فیلم‌برداری یک‌تکه و بدون تقطیع فیلم است که برای مخاطب تداعی کننده کارهای شهرام مکری است. مکری «ماهی و گربه» و «هجوم» را به همین شیوه ساخته است.
اما خود رسول کاهانی پیشتر در باره این شباهت گفته بود: «کار آقای مکری در ساخت نخستین فیلم سینمایی پلان‌سکانس انکارناپذیر است ولی کاری که او در فیلمش کرد با کاری که ما در فیلم‌مان کردیم مقایسه‌شدنی نیست. ویژگی فیلم او پلان‌سکانس است و این فرم در «ماهی و گربه» اهمیت زیادی دارد، در حالی که در «منگی» پلان سکانس اهمیت کمتری دارد.»
کاهانی در تلاش داشته که یک فیلم تجربه‌گرا را بسازد درواقع فضایی را به تصویر کشیده است که در فیلم‌های هنر و تجربه دیده می‌شود اما از آن نیز فاصله گرفته است. برخلاف فیلم‌های هنر و تجربه، قصه خود را می‌گوید و از سویی مشخصه‌های فرمی سینمای هنر و تجربه نیز استفاده کرده است.
به برادرم نیازی ندارم
رسول کاهانی پیش از تولید فیلم سینمایی به کارگردانی و نویسندگی در تئاتر مشغول بوده است و چندین اثر را در داخل و خارج از کشور اجرا کرده است. او همچنین با چند نمایش در جشنواره تئاتر فجر حضور داشته است.
با این که نام او زیر سایه برادرش عبدالرضا کاهانی قرار دارد اما خودش در این مورد گفته بود: «این واقعیت انکارناپذیر است که من برادر عبدالرضا هستم. ولی زمانی او فهمید من فیلم ساختم که تبلیغات فیلمم را در فضای مجازی دید. هنوز هم او «منگی» را ندیده است. اصلا نمی‌دانست فیلم ساخته‌ام. من هم مثل خیلی از طرفدارهای او از فیلم‌هایش می‌آموزم. بیشتر از این هم نیازی به او ندارم.»
در این باره بخوانید:
نسرین درخشان زاده، مهدی ضیا چمنی، بهزاد آقاجانی، داریوش رشادت، سرور پیروانی و محمود یاوری بازیگران این فیلم هستند که می‌توان نقطه قوت این فیلم نیز دانست. بازیگران همگی تئاتری هستند که با تسلط بر حالات چهره و نحوه بیان کلمات، کار را به خوبی درآورده‌اند. ضیاچمنی در نقش حمید محور فیلم را نگه داشته و به خوبی شخصیت پیچیده و عمیق مرد متزلزل و به انتها رسیده قصه را به نمایش می‌گذارد. اما نمی‌توان گفت بازی تمام بازیگران به همین خوبی است و ضعف‌هایی در این زمینه وجود دارد.