۱. این فرآیند می‌تواند یک گام اولیه برای ایجاد یک کارخانه استخراج اکسیژن فرا زمینی باشد و کمک می‌کند که برای ساخت یک پایگاه به منظور اکتشافات بیشتر، نیازی به ارسال مواد اولیه زمینی نباشد. در واقع قرار است فرآیند استخراج اکسیژن در کره ماه صورت بگیرد و از فلزات بر جای مانده برای ساخت پایگاه استفاده کنند. اکسیژن بدست آمده بیشتر برای ساخت سوخت موشک مورد استفاده قرار می‌گیرد و همچنین هوا (اکسیژن تنفسی) را برای مسافران ماه فراهم می‌کند. این پروژه بخشی از آماده سازی‌های ناسا برای ایجاد حضور دائمی و پایدار در ماه است. فضانوردان بر روی ماه زندگی و کار خواهند کرد، جایی که به توسعه و آزمایش فناوری‌های مورد نیاز برای ماموریت‌های دورتر به اعماق فضا کمک خواهد کرد.
۲. رگولیت قمری، لایه نازک غبارآلود که ماه را پوشش می‌دهد، با مواد معدنی موجود بر روی زمین چندان متفاوت نیست. بر اساس وزن، حاوی حدود ۴۵٪ اکسیژن است که با فلزاتی مانند آهن و تیتانیوم مخلوط است. این اکسیژن به راحتی قابل جداسازی نیست و نیاز به شیوه خاص خود دارد. شرکت بریتانیایی متالیز در حال حاضر یک فرآیند استخراج مواد معدنی را توسعه داده است که توسط صنایع روی زمین برای تولید فلزات در ساخت سازه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اوایل سال جاری نشان داده شد که این فرآیند با رگولیت قمری (ماه) به خوبی جواب می‌دهد.
۳. فرآیند الکتروشیمیایی در یک محفظه طراحی شده خاص صورت می‌گیرد. محفظه‌ای که برای تحقیق استفاده می‌شود در اندازه یک ماشین لباسشویی است. مواد حاوی اکسیژن در یک نمک مایع مذاب فرو می‌رود که تا ۹۵۰ درجه سانتی گراد گرم می‌شود. سپس یک جریان از آن عبور می‌کند که باعث استخراج اکسیژن و جمع‌آوری نمک مایع در یک الکترود می‌شود و مخلوطی از پودرهای فلزی را بر جای می‌ماند. به عنوان بخشی از پروژه فعلی، مهندسان متالیز در حال تنظیم کارکرد این تکنیک با کاربرد قمری آن در حالت تئوری هستند.
۴. تفاوت بزرگ این است که بر روی زمین به اکسیژن تولید شده نیاز نیست؛ اما در فضا مهم‌ترین محصول فرآیند خواهد بود. این بدان معنی است که این فرآیند باید مهندسی شود و تا حد امکان گاز (اکسیژن) تولید گردد. مهندسان با تنظیم جریان الکتریکی برای افزایش میزان اکسیژن با این فرآیند در حال تلاش برای تولید دمای مورد نیاز هستند. ایان ملور، مدیر عامل شرکت متالیز، می‌گوید: «چند سال پیش متوجه شدیم که محصول جانبی به ظاهر بی اهمیت است و برای اکتشافات فضایی بدون کاربرد به نظر می‌رسید؛ اما پس از چند سال ثابت شد که اینطور نیست.»
در این‌باره بخوانید:
۵. آدونیت ماکایا، مهندس مواد ناسا که بر این پروژه نظارت دارد، می‌گوید: «این پروژه هیجان انگیز بخشی از استراتژی گسترده از منابع فضایی ناسا را تشکیل می‌دهد که به ما کمک خواهد کرد تا نشان دهیم، چگونه موادی که در حال حاضر بر روی ماه وجود دارد می‌تواند برای حمایت از تلاش‌های بلند مدت فضایی پایدار، مورد استفاده قرار گیرد.» سو هورن، رئیس اکتشافات آژانس فضایی بریتانیا، می‌گوید: «در آینده اگر بخواهیم به طور گسترده‌ای در فضا سفر کنیم و پایگاه‌هایی بر روی ماه و مریخ راه اندازی کنیم، آنوقت باید چیزهای مورد نیاز برای حمایت از زندگی (غذا، آب و هوای قابل تنفس) را بسازیم یا پیدا کنیم. این اکتشاف در راستای هدف ما بسیار کمک‌کننده خواهد بود.»
منبع: ناسا