یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که می‌تواند استارت‌آپ‌ها و برنامه‌های کاربردی در بستر تلفن همراه را به حاشیه ببرد، انحصار طلبی در مقابل رقبای خارجی است. در این زمینه هنوز تجربه پیام‌رسان‌های داخلی را فراموش نکرده‌ایم!

 قطعی اینترنت در ۱۰ روز اخیر همزمان بود با از کار افتادن برنامه‌های کاربردی که به طور عمومی مورد اقبال کاربران ایرانی است. یکی از این برنامه‌ها برنامه مسیریاب ویز (WAZE) بود. برنامه‌ای که کاربران زیادی در ایران دارد و عمده کاربرد آن برای ایرانی‌ها مربوط به مسیریابی در زمان ترافیک و مسیریابی در شهرها و نقاط غیر آشنا برای رانندگان است. 
اما این برنامه پرطرفدار چند وقتی که رقیب‌های داخلی پیدا کرده و اپلیکشن‌هایی مانند بلد، نشان و دال به بازار فناوری ایران آمده‌اند. 
این مسیریاب‌های ایرانی در واقع از نظر کیفی امکانات خوبی را به کاربران می‌دهند و حالا قرار است پلیس راهور در شهر تهران نیز با این مسیریاب‌ها همکاری کنند. 
اما چند روزی است بیلبوردهای تبلیغاتی این مسیریاب‌ها به شهر آمده‌اند. آنهم درست در زمانی که دسترسی کاربران به اپلیکیشن‌های خارجی مسدود بود و همین مساله واکنش‌های متفاوتی را در شبکه‌های اجتماعی برانگیخت. در واقع می‌توان این نوع تبلیغات را تبلیغات در بدترین زمان دانست و این نکته را بگذارید در کنار اینکه یکی از این مسیریاب‌ها در بیلبورد تبلیغاتی خود، تصویری از لوگوی اپلیکیشن ویز (WAZE) را منتشر کرده و زیر آن تصویر سعی در القای آن دارد که ویز اسم خیابان‌های شهر را بلد نیست!
باید در نظر داشت، اپلیکیشن‌های ایرانی در بسیاری از موارد، خدمات مناسبی را به کاربران خود می‌دهند اما ایجاد انحصار یا تخریب رقیب در دنیای فناوری می‌تواند تجربه مشابه پیام رسان‌های داخلی را تکرار کند.