گروه ایرنا زندگی؛ روایت مریم ابن الدین - سالهاست خوراکی خارجی نمی‌خورم. برای بچه هایم که هرگز نخریدم.هرچند، مادرانه بهترین های عالم را برای‌شان میخواهم. حتی اگر هدیه بوده هم نخوردیم. نه که ندانم خوشمزه هستند. نه! مطمئنم خوشمزه اند. یعنی قبلا که بوده اند. چه کسی است که نداند نوتلا ، کیندر و توبلرون واقعا خوشمزه اند؟ اما دلم نمی خواست هیچ وقت به اندازه لذت بردن از طعم یک شکلات هم وابسته خارجی ها شوم. تصور می کنم روح ما باید آزاده بماند.
امروز اگر از طعم شکلاتشان خوشم بیاید، فردا از بوی عطرشان و پس فردا عاشق نرمی لباسهایشان می شوم و چندی بعد حس رفاه و راحتی ماشین هایشان، روحم را قلقلک می‌دهد. بعدتر اگر یک روزی بگویند همین ها فلان ظلم را در جایی از دنیا کردند شاید اولش ناراحت بشوم و لب بگزم. اما بعد که می‌گویند «خوب بلندشو اعتراض کن ،فریاد بزن» نه! اصلا! «یک چَک در صورتشان بزن» یک دفعه مزه آن شکلات می آید در دهانم و می‌گویم نه اگر الان زیادی شلوغش کنم
ممکن است باما قهر کنند!
اصلا فکر کن در حد عطر و شکلات و لباس، قدرت بیخیال شدن داشته باشم و آنقدرها هم غرق نباشم. اما امکانات و رفاه و تکنولوژی شان چه! اپل آیدی ام چه می‌شود؟ اگر فردا پاسپورتم خدشه دار شود یا برندهای مهمشان تحریمم کنند. همین مزایای دنیای بی ارزش اگر بخواهد دلبسته ام کند و نگذارند بلند شوم و سیلی ام را محکم بزنم چه؟
خوب که فکر میکنم آزادگی را بیشتر از طعم شکلاتهایشان دوست دارم.شکلات ها ارزشی ندارند. اما دلبستگی ها همینقدر ریز ریز ایجاد می‌شود. اصلا خود آدم نمی فهمد کِی اینقدر وابسته شد! شاید برای این است که خداوند در قرآن می‌گوید
«وَلَا تَرْکَنُوا إِلَی الَّذِینَ ظَلَمُوا/ به کسانی که ستم کرده اند متمایل مشوید»(۱۱۳ هود)
باید مواظب خودم و بچه هایم باشم. مثلا این روزها که یکی از بزرگترین حامیان همین برندها به جان مظلومان افتاده است، هیچ جوری حتی ته ذهنمان آزادگی و دفاع از مظلوم را با دنیا و رفاه خودمان معامله نکنیم که بعد برای توجیه دل خودمان بنشینیم و بگوییم «اصلا تقصیر خودشان بوده»
هیچ از خودمان پرسیدیم که چرا چوب در لانه زنبور کردند؟ یا مثلا چرا غزه بدون امکانات، طوفان الاقصی را شروع کرده؟ نکند حتی خودمان هم سر خودمان را کلاه بگذاریم و هفتاد سال تجاوز دشمن را نبینیم. مگر دنیا و زندگی آن چقدر ارزش دارد.
خود خداوند در قرآن گفته در قیامت که بپرسیم چقدر در دنیا زندگی کردید می گویند : «لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ/یک روز یا نیمی از روز!» (۱۱۳ مؤمنون)
واقعا چه ارزشی دارد این نیمه روز؟ آزادگی شیرین ترین، خوش بو ترین و زیباترین حس انسانیست.
مگر نه این بود که روز عاشورا امام حسین ع به دشمنان فرمودند: «وَیلَکُم إنْ لمْ یَکنْ لَکُم دِینٌ فَکُونُوا أحرارا فی الدُّنیا/ وای بر شما! اگر دین ندارید ، در دنیا آزاده باشید»
ما هم با همین جزئیات ریز زندگی باید تمرین کنیم که امام زمانمان و دفاع از مظلوم را به گندم ری نفروشیم.
نظر شما