کریستوفر نولان نام محبوبی برای اهالی سینما است. حتی افرادی که شناخت زیادی از هنر هفتم ندارند هم بیشتر آثار او را تماشا کرده‌اند. او که کارگردانی حرفه‌ای را با فیلم «تعقیب» آغاز کرد، امروزه یکی از شناخته‌شده‌ترین کارگردانان تاریخ سینما است که در میان پرفروش‌ترین‌ها هم جایگاه قابل توجهی دارد. بسیاری از منتقدان کریستوفر نولان را مهم‌ترین کارگردان قرن بیست و یکم می‌دانند که بارها موفق شده تماشاگر آثار خودش را تحت تاثیر قرار دهد و حتی او را به چالش بکشد.
جدیدترین فیلم نولان یعنی «تنت» که قرار بود در سال ۲۰۲۰ اکران شود به دلیل شیوع ویروس کرونا فرصت اکران عادی را پیدا نکرد. این فیلم در شرایط کرونایی با رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی در بسیاری از کشورهای جهان اکران شد و در نهایت آمار فروش بسیار ناامیدکننده‌ای را ثبت کرد که برای بسیاری از هواداران جدی سینما هم باورکردنی نبود. با این حال کریستوفر نولان به عنوان کارگردان این فیلم و یکی از اصلی‌ترین عواملی که می‌توانست نگران میزان فروش فیلم باشد، به جای آن‌که مانع اکران فیلم به صورت محدود شود به استودیوی برادران وارنر فشار آورد تا شرایط را برای اکران محدود فیلم فراهم کنند.
کریستوفر نولان به‌عنوان یکی از منتقدان جدی تعطیلی سالن‌های سینما در دوران شیوع ویروس کرونا از فعالیت بیش از حد سرویس‌های استریم نگران بود. او باور دارد محبوبیت بیشتر سرویس‌های استریم اگرچه فرصت تماشای راحت‌تر آثار سینمایی و تلویزیونی را فراهم می‌کند اما تجربه خالص تماشای آثار سینمایی در برابر پرده‌های نقره‌ای را از کاربران می‌رباید.
کارگردان سه‌گانه «شوالیه تاریکی» که محبوب بسیاری از اهالی دنیای سینما هم لقب می‌گیرد، مدتی پیش یادداشتی را درباره نگاهش به وضعیت سینما در دوران پساکرونا منتشر کرد که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید.
ما به آن‌چه که فیلم‌ها به ما تقدیم می‌کنند واقعا احتیاج داریم. هرگز نباید فراموش کنیم که در پشت صحنه ظاهر خیره‌کننده صنعت فیلم‌سازی، انسان‌هایی برای نمایش فیلم‌ها در سالن‌های سینمایی تلاش می‌کنند تا ما را در کنار یکدیگر جمع کنند. واقعیت این است که سالن‌های سینما بخش بسیار مهمی در سبک زندگی ما هستند. این سالن‌ها در آینده‌ای که در آن جامعه درگیری خاصی با ویروس کرونا نیست ندارد، به کمک ما احتیاج پیدا می‌کنند. هیچکس هرگز نباید فراموش کند که هنر هفتم و پشت صحنه دوست‌داشتنی‌اش چه نقش مهمی در زندگی ما برعهده دارد. وقتی مردم به فیلم‌ها فکر می‌کنند، ابتدا به ستاره‌های سینما می‌اندیشند و سپس نام استودیوهای سینمایی و عوامل پشت صحنه را به زبان می‌آورند. اما نباید فراموش کرد که صنعت فیلم‌سازی به همه افرادی که برای آن زحمت می‌کشند، تعلق دارد.
ما درباره آدم‌هایی صحبت می‌کنیم که روی فروش حق پخش یک فیلم سینمایی کار می‌کنند، تجهیزات لازم را تدارک می‌بینند، بلیط‌ها را می‌فروشند، بلیط‌ها را می‌خرند، اطلاعات فیلم‌ها را در سایت‌های اینترنتی ثبت می‌کنند، با آژانس‌های تبلیغاتی همکاری می‌کنند و یا سرویس‌های بهداشتی سالن‌های سینمایی را تمیز نگه می‌دارند؛ همه این آدم‌ها بخش مهمی از صنعت صنعت سینما هستند. همه انسان‌های عادی می‌توانند مخاطب یا فروشنده فیلم‌ها باشند. گروهی از آن‌ها حقوق مشخصی ندارند و به صورت ساعتی دستمزد می‌گیرند.
حالا علاوه‌بر تعطیلی سینماها در بسیاری از کشورهای جهان از جمله بخش‌های زیادی از ایالات متحده آمریکا قرنطینه خانگی به یک قانون اجباری تبدیل شده است. این یک چالش بی‌سابقه و متفاوت است که ما بخشی از آن هستیم و می‌دانیم که چگونه می‌توانیم آن را مدیریت کنیم. اما واقعیت امر آن است که بیشتر کسب‌وکارها به دلیل ضررهای اجتناب‌ناپذیری که بر آن‌ها وارد شده در آستانه تعطیلی قرار گرفته‌اند و متاسفانه راه دیگری وجود ندارد.
سالن‌هایی سینمای هر کشور به خودی خود یک صنعت را آهسته آهسته می‌سازند. امیدوارم اکنون که دولت‌ها آن‌ها را باتوجه‌به شرایط کرونایی تعطیل کرده‌اند، هواداران سینما به درک این حقیقت دست پیدا کنند که هرکدام از این سالن‌ها یک عنصر کلیدی در زندگی اجتماعی ما هستند. نباید هرگز فراموش کرد که تعداد قابل توجهی از شغل‌های که جامعه ما به آن‌ها و نیروهای کارشان وابسته است، درون سالن‌های سینما وجود دارند.
من به‌عنوان یک فیلم‌ساز نمی‌توانم به کارم ادامه دهم اگر یکایک افرادی که در این صنعت حضور دارند، کار خودشان را از دست بدهند. البته که این روزهای بسیار خاص به ما یادآوری می‌کنند که زندگی فعالیت‌های بسیار مهم‌تری از کارهایی چون رفتن به سالن‌های سینما به ما بخشیده اما وقتی با دقت بیشتری به آن‌چه سینما از ما گرفته نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که راهی برای تصور زندگی بدون یاری‌گرفتن از آن‌ها وجود ندارد. امروز سالن‌های سینما در بسیاری از نقاط دنیا در خاموشی مطلق هستند و به نظر می‌رسد که دنیای پیرامون ما کاملا فراموش کرده که روزگاری پدیده‌ای به نام سالن‌های سینما وجود داشت که حالا به شکل دردناکی اهمیت خاصی ندارند.
در این زمینه بخوانید:
سینما و کرونا: آیا دوباره به سالن‌های سینما می‌رویم؟
بهترین فیلم‌هایی که درباره شطرنج ساخته شده‌اند
ناشناخته‌ترین فیلم‌های کارگردانان شناخته‌شده که باید تماشا کنید
وقتی این دوران به پایان رسید ما به یک اتحاد انسانی تاریخی نیاز داریم تا زندگی‌کردن، خندیدن و عاشق‌شدن درکنار یکدیگر را دوباره یادآوری کنیم. سالن‌های سینما هم لیاقت حضور در نتایج این اتحاد تاریخی را دارند. ما باید به فکر همه کسب‌وکارهای محلی و سالن‌های سینما در کشورهای مختلف باشیم تا پس از پایان یافتن دوران شیوع و همه‌گیری جهانی ویروس کرونا دوباره به سالن‌های سینما مراجعه کنیم و روی همان پرده‌های نقره‌ای دوست‌داشتنی به فیلم‌های جدید و دوست‌داشتنی خیره شویم.
البته که ما این حمایت همه‌جانبه را فقط به بیشتر از صد و پنجاه هزار نیروی انسانی صنعت پخش سینما که تنها در سالن‌های سینمای ایالات متحده کار می‌کنند، بدهکار نیستیم. ما این حمایت را پیش از هر شخص دیگری به خودمان بدهکار هستیم و باید به یاد داشته باشیم که به آن دستاوردهایی که فیلم‌ها و سینما به ما تقدیم می‌کنند، نیاز داریم.
سالن‌های سینما دقیقا همان مکان‌هایی هستند که فرصت دست پیداکردن به تجربه‌ای جذاب‌تر از تماشای یک فیلم سینمایی در خانه را فراهم می‌کنند. من هم برای مدتی باور کرده بودم که ما برای تماشای فیلم‌ها به سالن‌های سینما مراجعه می‌کنیم چون کیفیت خیره‌کننده‌ای دارند و تجربه‌ای را فراهم می‌کنند که در سینمای خانگی دست‌نیافتنی است. اما این‌گونه نیست. ما حتی برای خوردن پاپ‌کورن و تنقلات در کنار فیلم هم به سالن‌های سینما نمی‌رویم. ما فیلم‌ها را در سالن‌های سینما تماشا می‌کنیم چون لذت در کنار یکدیگربودن را برای ما فراهم می‌کنند.
منبع: واشنگتن پست
نظر شما