بهترین سریال‌های طنز ایرانی کدامند؟

در نمونه کاهش کیفیت سریال‌های طنز می‌توان به سریال «پایتخت» اشاره کرد که با ساخته شدن هر فصل با اینکه مخاطبان امیدوار به دیدن طنزی قوی داشتند اما سریال سیر نزولی را طی کرد.

اگر اهل دیدن سریال‌های طنز هستید متوجه این قضیه شده‌اید که در سال‌های اخیر تولید سریال‌های طنز در صدا و سیما کم شده است و اگر سریالی ساخته می‌شود کیفیت طنزهایی که مخاطب را هر شب به پای تلویزیون می‌کشید ندارند.

حالا که نمایش خانگی به رقیب جدی برای صداوسیما تبدیل شده است برخی از کارگردانان و تهیه‌کنندگان ترجیح می‌دهند برای درگیر نبودن با ممیزی‌ها و پخش آسان‌تر سریال‌های خود را در نمایش خانگی در معرض دید عموم بگذارند.

قهوه تلخ

قهوه تلخ طنز تاریخی است که به کارگردانی مهران مدیری و به تهیه‌کنندگی مجید آقاگلیان و حمید آقاگلیان ساخته و فیلمنامه آن با همکاری امیرمهدی ژوله و خشایار الوند نوشته شد. «قهوه تلخ» اولین تجربه مهران مدیری در نمایش خانگی است. سریالی که جنجال‌های بسیاری به پا کرد و سرانجام با همین فشارها نیمه‌تمام ماند. سریال «قهوه تلخ» در رویکرد طنزآمیز و نگاه زیرکانه به موقعیت و جایگاه شخصیت‌ها را می‌توان سریالی جسورانه خواند. برخی متعتقدند که ایده اولیه «قهوه تلخ» یادآور «ماشاالله خان در دربار هارون‌الرشید» نوشته ایرج پزشکزاد است.

یک تاریخ‌دان به نام نیما زندکریمی که نقش آن را سیامک انصاری بازی می‌کند به شیوه‌ای مرموز به گذشته می‌رود و سعی می‌کند تا مسیر تاریخ را عوض کند و ایران را نجات دهد اما عاقلی در میان جمعی است که برای منافع‌شان، خودشان را ه بی‌شعوری زده‌اند.

سال‌های دور از خانه

سریال «سال‌های دور از خانه» نیز به کارگردانی مجید صالحی برای شبکه نمایش خانگی ساخته شده است. این سریال اولین سریال ایرانی است که می‌توان به آن اسپین‌آف یا مشتق گفت به این معنی که بر اساس داستان یا مفهوم یک اثر دیگر ساخته شده‌ باشد.

«سال‌های دور از خانه» از روی سریال «شاهگوش» ساخته «داوود میرباقری» ساخته شد.  سال‌های دور از خانه نشان داد که سازندگان سریال در کنار موقعیت‌های طنز و کمدی بزن و بکوبی که به راه انداخته‌اند، نقدها و مسولیت اجتماعی خود را هم فراموش نکرده‌اند و موضوعاتی همچون زندگی لاکچری و فاصله طبقاتی را به نقد کشیده‌اند.

داستان این مجموعه طنز ۱۵۱۲ روز پس از اتفاقات سریال شاهگوش است. یکی از شخصیت‌های سریال شاهگوش، سرباز خنجری (با بازی احمد مهران‌فر) بود که از شمال به تهران آمده بود و در کلانتری ۱۰۰ ملت مشغول به گذراندن خدمت سربازی خودش بود. یکی از متهمینی که به کلانتری آورده شد خانم جوانی به نام الیزابت بود که یک سگ به نام لوسی داشت. خنجری عاشق الیزابت می‌شود.

این سریال، یک طنز سالم و به‌دور از هجو و ابتذال دارد که ابتذالی که ویژگی اصلی سریال‌ها و سینمایی‌های طنز ایرانی شده است.

سه در چهار

مجید صالحی نشان داده علاوه بر اینکه بازیگر خوبی در عرصه طنز است، کارگردانی است که از زندگی مردم دور نیست. سریال«سه در چهار» نیز این امر را تایید می‌کند. مجموعه‌ای تلویزیونی که از شبکه یک پخش شد و نویسندگی این اثر با خود مجید صالحی بود.

داستان این سریال مربوط به دو باجناق و خانواده‌هایشان است که برای تامین هزینه زندگی، تصمیم می‌گیرند یک شرکت خدماتی تاسیس کنند و این مسئله آن‌ها را درگیر ماجراهایی تازه و بامزه می‌کند.

در این باره بخوانید:

«هجوم» مکری در نمایش‌ خانگی؛ ژانر جنایی ایرانی

پارسا پیروزفر؛ بی‌حاشیه‌ترین بازیگر ایرانی

بهترین فیلم‌های اقتباسی ایرانی را ببینیم

سه در چهار داستان زنده جامعه است، مشکلاتی که بسیاری از مردم در طول روز از روبرو شدن با آن هراس دارند اما شب هنگام به همان مشکلات می‌خندند.

بزنگاه

آخرین تجربه رضا عطاران در تلویزیون، بازی و کارگردانی سریال «بزنگاه» بود. این مجموعه داستان مردی معتاد به نام نادر است که رضا عطاران نقش آن را بازی می‌کند که به همراه دخترش درسا در کرج زندگی می‌کند و از همسرش مریم طلاق گرفته است.

پس از فوت پدرش، او و برادرش صابر، خواهرش بهجت، و شوهرخواهرش توفیق، بر سر تقسیم ارث و میراث پدری که یک خانه و یک نانوایی است به اختلاف می‌خورند.

بزنگاه شاید اولین سریال ایرانی است که یک معتاد شخصیت اصلی آن بود و همین قضیه باعث شد که مدیران صداوسیما تحمل نکنند و سریال تا آستانه ی توقیف پیش برود.

دودکش

مخاطبان فیلم‌های طنز نشان داده‌اند سریالی برایشان جذاب است که به نزدیک به زندگی واقعی‌شان باشد. «دودکش» نیز چنین سریالی بود. طنزی که برزو نیک نژاد و حسن وارسته آن را نوشته اند و کارگردانی این سریال برعهده محمدحسین لطیفی بود. این سریال پر مخاطب از شبکه یک پخش ‌شد.

این سریال درباره دو خانواده  است که یکی از آنها یک قالیشویی ساده و کم‌درآمد را اداره می‌کند و دیگری یک ورشکسته تمام عیار به حساب می‌آید. اما نگاه فیلمساز به آنها یک نگاه کمیک و تا حدی فانتزی است که تلخی‌های آن را کاهش داده و مخاطب را به سمت روشنایی‌های آن سوق می‌دهد.

۰ نفر

اخبار مرتبط

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.