اضطراب، استرس و خستگی ما طبیعی است. ما در برابر کوهی از مسئولیت‌ها قرار داریم و باید بتوانیم همه چیز را به خوبی مدیریت کنیم. خیلی اوقات انتظاراتی که از زنان شاغل وجود دارد، چیزی نزدیک به زنانی است که انتخاب کرده‌اند بیرون از خانه کار نکنند و دورکاری می‌کنند یا اینکه به صورت موقت یا همیشگی شغل ندارند. این وضعیت روحی والدین را تحت تأثیر قرار می‌دهد و آن‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد. بد نیست در این شرایط به نکاتی توجه کنیم که ذهن ما را بازتر می‌کند.
کمک بگیرید
چرخ‌دنده‌های مسئولیت تا شما را متلاشی نکرده است باید برنامه‌ای بریزید. احتمالا یکی از والدین شما بتواند ساعت‌هایی که مدرسه فرزندتان تمام شده است در چند روز یا هر روز او را همراهی کند تا کار شما تمام شود. شما حتی می‌توانید برای راحتی با سرویس مدرسه هماهنگی لازم را بکنید. اما داستان جایی بدتر می‌شود که نتوانیم روی کمک والدین خود یا همسرمان حساب باز کنیم.
در انتخاب خود قاطع باشید
با خودمان روراست باشیم. بدون شک در شرایطی که کمکی نداریم و ساعت کاری ما طولانی‌تر از تمام شدن کلاس فرزندمان است، چالش بزرگی بر سر راه ماست. چند راه داریم که از اول بدون دلواپسی باید به آن فکر کنیم. بعضی امکانات هنوز هم در خیلی از نقاط وجود دارند که همسایه‌ها به کمک یکدیگر می‌آیند. در حالت دیگر والدین می‌توانند سر کارشان بچه ها را از سرویس تحویل بگیرند و تا پایان ساعت کاری با آنان همراه باشند. یک راه دیگر ترک محیط کار است! اگر زیاد سخت بگیریم احتمالا مجبور هستیم تا سال‌های متمادی از شغل خود بگذریم. مخصوصاً امروز که وضعیت اقتصادی سخت و نفس‌گیر شده چنین تصمیمی هم به راحتی گذشته نیست، علاوه بر اینکه هویت شغلی زنان یکی از هویت‌هایی است که در صورت ترک آن در بسیاری از موارد مشکلات جدی‌تری مانند افسردگی به سراغشان می‌آید. بهتر است با دید باز به امکانات موجود نگاه کنیم و فکر کنیم که تا چه حد امکانات داریم و راه‌های ممکن را حتی تا پرستار چند ساعته بررسی کنیم. در حالت کلی گرفتن یک پرستار با وجود خرجی که دارد بهتر از ترک کار و افسردگی باشد.
در این زمینه بخوانید:
علیه یک عذاب ِ وجدان غلط؛ هم می‌توان کار کرد و هم از مادر بودن شرمنده نبود
برنامه‌ریزی اولویت بیشتری دارد
در شرایطی که شغل و استرس و مسائل زندگی روی سر والدین ریخته و فکر مدرسه فرزند هم به آن اضافه شده، مسأله برنامه‌ریزی برای خیلی کارها اهمیت پیدا می‌کند. مثلاً همه ما اهمیت برنامه‌ریزی را می‌دانیم. اما اینکه با چه ترفندهایی می‌توانیم فشار درست کردن غذا را از روی خودمان کم کنیم نیاز به برنامه‌ریزی دارد. در بسیاری از کشورها که شغل و زندگی خیلی جدی‌تر با هم عجین شده، اینکه در آخر هفته خرید مواد اولیه و پخت و پز چند نوع غذا با همکاری والدین انجام شود کار بدیهی است. بهتر است از امکاناتی مانند آرام‌پز هم استفاده کنیم که خیالمان راحت باشد بعد از کار روزانه غذای جا افتاده در انتظارمان است.
با یکدیگر همدلی کنید
در بسیاری از شرایط کار زنان در اهمیت دوم قرار می‌گیرد.اگر نگاه والدین به یکدیگر توام با احترام و توجه باشد، الگوی خوبی برای تربیت فرزندشان می‌شوند. اگر شرایط را برای یکدیگر هموار کنیم تا به علایق خود برسیم و در عین حال مادر و پدر موفقی باشیم، آرامش بیشتری هم نصیب خانواده ما می‌شود. اگر تک والد هستیم شرایط ما سخت‌تر است و برای آرامش خود حتما ورزش روزانه یا چند روز در هفته را پیگیری کنیم تا جسم و روحمان آرام‌تر بماند. همچنین اگر فردی را در این شرایط می‌بینیم بدانیم تجویزهای ما کمکی به او نمی‌کند.حس عذاب وجدان به علت اینکه به اندازه کافی مادر یا پدرخوبی نیست او را آزار می‌دهد و از این کار خودداری کنیم.
کودکان مقصر نیستند
اگر شرایط امروز ما سخت و دشوار شده یا کیفیت زندگی ما مثل زمانی نیست که مسئولیت کم‌تری داشتیم، بچه‌ها مقصر آن نیستند. فراموش نکنیم کودکان بسیار آسیب‌پذیر هستند. مستقیم یا غیرمستقیم معذب کردن آن‌ها نتیجه بسیار بدی در روح و روان آن‌ها خواهد داشت. بچه‌ها اگر احساس کنند که وجود آن‌ها مایه دردسر شما شده‌اند آنقدر معذب و ناراحت می‌شوند که این احساس تا بزرگسالی با آن‌ها همراه خواهد بود. همیشه انتخاب‌های ما هزینه‌هایی دارد که کودکان در آن نقشی نداشتند.
نظر شما