آب رفتن خرج تفریح از سبد هزینه‌کرد خانواده‌های ایرانی

اگر مستاجر باشید ابتدا به دنبال شماره کارت صاحبخانه می‌گردید و اگر قسط داشته باشید آن را پرداخت می‌کنید و اگر دارویی ضروری باید تهیه کنید، خرید آن بی‌شک در اولویت‌های ابتدایی قرار می‌گیرد. تا همین‌جای کار اگر از حقوقتان چیزی باقی مانده باشد دیگر باید دست نگه‌دارید و فکری کنید تا قبض‌ها پرداخت شود و سایر خرج‌های روزمره پیش برود.  گاهی هم ممکن در این میان به فکر سینما و تئاتر رفتن، شام خوردن بیرون از خانه، سفر رفتن، شهربازی رفتن، نیستید و آنچه که شما به راحتی می‌توانید حذف کنید آن چیزی است که ممکن است از نیازهای اولیه خود کمی فاصله داشته باشد: تفریح.

چرا کمتر تفریح کرد؟

حساب دخل و خرج‌های مردم که در سایت‌های آماری با پیچیدگی‌های خاصی منتشر می‌شود، نشان می‌دهد که در ۱۰ سال اخیر ایرانی‌ها پول کمتری برای تفریح خود خرج کرده‌اند. برای حس کردن گرانی و تورم در سال‌های اخیر که با شتاب بسیاری می‌تازد نیازی به آمارها و عددها نیست. خانم بهرامعلی معلم آموزش و پروش و آقای نورانی  پیک موتوری رستوران هستند که در همسایگی هم زندگی می‌کنند. خانم بهرامعلی و آقای نورانی هزینه‌های خانواده خود را تماما پرداخت می‌کنند. هر دو باید اجاره‌خانه، هزینه‌های خوراک و پوشاک، هزینه‌های تحصیل فرزندانشان، بهداشت و درمان، حمل و نقل، اثاث خانه، آب و برق و.. را پرداخت کنند. این دو خانواده تا چندی پیش می‌توانستند هفته‌ای یک یا دوبار رستوران یا سینما بروند و چندماه یک بار سفری سه روزه داشته‌باشند و فرزندانشان را در چند کلاس‌ آموزشی  ثبت‌نام کنند. آقای نورانی در محل کار خود بیمه نیست اما خانم بهرامعلی توانسته همسر و فرزندان خود را با پرداخت حق بیمه بیشتر تحت پوشش بیمه خود درآورد.

در یک سال اخیر فرزند آقای نورانی به بیماری دیابت دچار شده و هر ۳ ماه باید به پزشک متخصص  مراجعه کند. در این مدت برای جبران هزینه‌های درمان  فرزند کوچکش، کلاس زبان انگلیسی فرزند بزرگترش تعطیل شده و خودش می‌گوید جز سفری کوتاه برای دیدن خانواده‌اش در یک سال گذشته سفری نداشته است. پزشک، دارویی خارجی را مناسب فرزند آقای نورانی تجویز کرده که پدر چاره ای جز تامین آن به صورت آزاد ندارد.  اجاره مسکن و هزینه‌های جاری این دو خانواده با گرانی و تورم بیشتر شده‌است و با دقت بیشتری مواد غذایی را خرید و نگه‌داری می‌کنند. اگر آقای نورانی بیمه بود می‌توانست هزینه‌های کمتری پرداخت کند و اگر این دو خانواده خانه‌ای از آن خود داشتند، وضعیت معیشتی بهتری داشتند. زمانی که وضعیت اقتصادی کشور چالش‌ برانگیز می‌شود هزینه‌های به خانوارها تحمیل می‌شود و سبد هزینه‌ای آنها گران‌تر و آنچه که در ابتدای حذف خواهدشد تفریح خانواده‌های ایرانی است.

آمارها چه می‌گویند؟

هزینه های سالانه یک خانوار شهری به طور کلی به دو دسته هزینه های خوراکی و دخانی و هزینه های غیر خوراکی تقسیم می‌شود که بیشترین سهم در این مصرف مربوط به هزینه های غیرخوراکی است که شامل مسکن، پوشاک و کفش، بهداشت و درمان، تفریحات و سرگرمی و... می‌شود. آمار سال‌های ۹۱ تا ۹۶ نشان می‌دهد که در کل هزینه‌های یک خانوار شهری کمترین سهم مربوط به تفریح و سرگرمی است. آمارهای بررسی شده در این سال‌ها نشان می‌دهد که سهم پرداختی هزینه بهداشت ودرمان از جیب مردم بیشتر شده است و از طرفی مردم در طی این سال‌ها پول کمتری را برای خوراکی خرج کرده‌اند.