ماسکها زمانی بهترین کارایی را دارند که همه افراد در اتاق از ماسک استفاده کنند. دلیلش این است که وقتی فرد آلوده ماسک میزند، درصد زیادی از ذرات عفونی بازدم شده به دام میافتند لذا از انتشار ویروس در منبع جلوگیری میشود.
اما شواهد زیادی نیز وجود دارند که نشان میدهند حتی در مواقعی که دیگران ماسک نزدهاند، احتمال بیماری کسی که ماسک زده است کمتر از دیگران است. میزان محافظت بستگی به کیفیت ماسک دارد. به عنوان مثال، در جریان شیوع ویروس هتلی در سوئیس، چندین کارمند و مهمانی که تست آنها مثبت بود از ماسک استفاده نکرده و فقط از محافظ صورت استفاده میکردند. کسانی که از ماسک استفاده میکردند آلوده نبودند ولی کسانی که از محافظ صورت استفاده کرده بودند مبتلا شده بودند. یک مطالعه در تنسی نشان داد که جوامعی که بیشتر ماسک زدهاند نسبت به مناطقی که کمتر ماسک زدهاند نرخ بستری پایینتری دارند.
کارکنان مراقبتهای بهداشتی، دانشمندانی که با عوامل بیماریزا کار میکنند و کارگرانی که ممکن است در محل کار در معرض ذرات خطرناک هوا قرار بگیرند، از ماسکهای تخصصی مانند N۹۵ برای محافظت استفاده میکنند، بنابراین میدانیم که ماسکهای مناسب و کارآمد مفید هستند.
در این زمنیه بخوانید:
سویههای خطرناکتر از دلتا در راه است؟
ویروس کرونا تا چه زمانی از بدن بیمار به دیگران سرایت میکند؟
تعدادی از مطالعات آزمایشگاهی نیز ثابت کردهاند که ماسک از شخصی که آن را استفاده محافظت میکند، هرچند سطح این حفاظت بسته به نوع ماسک، موادی که از ماسک آن ساخته شده است، نحوه آزمایش و نحوه اندازهگیری ذرات متفاوت است. اما نتیجه نهایی همه مطالعات این است که ماسک برای فرد استفاده کننده امنیت نسبی به بار میآورد.
یک مطالعه نشان داد که یک ماسک جراحی استاندارد از تنفس ۵/۷ درصد از ذرات سرفه جلوگیری میکند. اما گره زدن حلقهها و قرار گرفتن در کنارههای ماسک طبی، میزان تماس را تقریباً ۶۵ درصد کاهش میدهد. پوشاندن ماسک جراحی با یک ماسک پارچهای، تکنیکی که به عنوان ماسک دوگانه شناخته میشود، قرار گرفتن در معرض ذرات شبیه سازی شده سرفه را تا ۸۳ درصد کاهش داد.
یک مطالعه دیگر نشان داد که ماسکهای خانگی، ماسکهای جراحی و محافظ صورت چگونه بر اساس اندازه ذرات از پوشنده محافظت میکنند. این تحقیقات نشان داد که اکثر ماسکها میتوانند ذرات بسیار بزرگ مانند عطسه را مسدود کنند. اما وقتی محققان به ذرات هواپخش کوچکتر که مسدود کردن آنها سختتر است نگاه کردند، مشخص شد که محافظ صورت تقریبا هیچ محافظتی دربرابر این ذرات ایجاد نمیکند در حالی که ماسک حدود ۳۰درصد محافظت ایجاد میکند. محققان دیگری به این نتیجه رسیدند که یک ماسک پارچهای دو لایه ساخته شده از پارچه منعطف و محکم بافته شده، همراه با یک ماده فیلتر مانند فیلتر قهوه یا ماسک جراحی، میتواند محافظت خوبی داشته باشد. این ماسکها تا ۷۰ درصد از نفوذ ذرات کوچک و تا ۹۰ درصد از نفوذ ذرات بزرگتر ممانعت کرده بودند.
در مطالعهای در توکیو آزمایش شد که چگونه انواع مختلف ماسک ها از فرد در برابر ذرات واقعی ویروس کرونا محافظت میکنند. این مطالعه نشان داد که حتی یک ماسک پنبهای ساده نیز بین ۱۷ تا ۲۷ درصد نسبتا مفید است. ماسکهای پزشکی عملکرد بهتری داشتند، از جمله ماسک جراحی با ۴۷ تا ۵۰ درصد محافظت، یک حلقه گشاد N۹۵ ۵۷ تا ۸۶ درصد محافظت و N۹۵ محکم ۷۹ تا ۹۰ درصد محافظت.
در حالی که بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی ماسکها را با استفاده از سر مانکن آزمایش میکردند، یک مطالعه در سال ۲۰۰۸ از افراد واقعی برای اندازهگیری اینکه ماسک ها چگونه میتوانند از فرد محافظ در برابر ویروس تنفسی محافظت کنند، استفاده کرد. افراد مورد مطالعه انواع مختلفی از ماسکهای مجهز به گیرندههای مخصوص را داشتند که میتوانند غلظت ذرات را در دو طرف ماسکها اندازه گیری کند. در این مطالعه، ماسکهای پارچهای ۶۰ درصد، ماسکهای جراحی ۷۶ درصد و ماسکهای N۹۵ تا ۹۹ درصد نفوذپذیری را کاهش دادند.
در حالی که مطالعات آزمایشگاهی همه نشان میدهد که ماسک میتواند از فرد محافظت کند، عملکرد خوب ماسکها در دنیای واقعی به تعدادی متغیر بستگی دارد؛ از جمله اینکه مردم چگونه از آنها به طور مداوم استفاده میکنند، آیا شخص در موقعیتهای پرخطر است یا خیر.
مطالعات آزمایشگاهی نشان دادهاند که یک ماسک طبی با کیفیت بالا، مانند، N۹۵، KN۹۵ یا KF۹۴، بهترین عملکرد را دارد. درحالی که واکسیناسیون بهترین محافظت در برابر کووید-۱۹ است، حتی به افراد واکسینه شده توصیه میشود که از تجمع یا گروههای بزرگ در داخل خانه، در صورت عدم اطلاع از وضعیت واکسیناسیون دیگران، اجتناب کنند. با توجه به این که نوع دلتا بسیار مسریتر از انواع دیگر است، توصیه میشود که وقتی نمیتوانید فاصله خود را با دیگران حفظ کنید یا مجبورید در خارج از منزل باشید یا هنگامی که هیچ کس در اطراف شما ماسک نمیزند، از ماسک با بالاترین کیفیت ممکن استفاده کنید.
منبع: The New York Times