عروس آتش را ساخت و با نوای آکاردئونش ما را ترک کرد. خسرو سینایی هنرمندی است که برای همیشه خواهد ماند تا آن زمان هنوز زنی باید به ازدواج اجباری تن دهد و تا زمانی که زمزمه آهنگ هادی و هدی در خاطره‌ها خواهد ماند.
کرونا نه تنها زیست روزمره، دورهمی‌ها، معیشت و بسیاری از ابعاد زندگی ما را دچار تغییر کرده اما کسانی را از ما گرفته که هیچ گاه جای خالی آنها پر نخواهد شد. کرونا خسرو سینایی را از ما گرفت.
کارگردان سینمای ایران پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان به دلیل ابتلا به کووید-۱۹ شنبه ۱۱ مرداد، درگذشت و حالا ما مانده‌ایم و جای خالی سینایی.
این هنرمند ۷۹ ساله که علاوه بر کارگردانی، فیلمنامه نویس و آهنگساز نیز بود از چند روز پیش به دلیل عفونت ریه و ابتلا به ویروس کرونا زیر دستگاه تنفس مصنوعی قرار داشت. وی پیش از این عفونت، یک ماه پیش به خاطر یک عمل جراحی مدتی در بیمارستان بستری بود و در بیمارستان به کرونا مبتلا شد.
سینایی تنها خالق عروس آتش نیست
سینایی را خالق آثار عروس آتش می‌دانند اما اگر تنها عروس آتش را بگوییم به سینایی کم لطف بوده‌ایم. او از سال ۱۳۴۶ کار فیلمسازی خود را شروع کرد.
فیلم سینمایی عروس آتش، مشهورترین ساخته اوست که از هجدهمین دوره جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را دریافت کرد. این فیلم در سال ۱۳۷۸ ساخته شد.
جزیره رنگین، کویر خون، مثل یک قصه، کوچه پاییز، در کوچه‌های عشق، یار در خانه، هیولای درون، زنده باد تنها فیلم‌های سینمایی بلند است که او کارگردانی کرده است.
اما سینایی کارنامه درخشانی در زمینه مستندسازی دارد. در کارنامه رنگارنگ سینایی نشان افتخار لهستان هم دیده می شود. او این جایزه را در سال ۲۰۰۸ به پاس تلاش هایش در تهیه فیلم مرثیه گمشده از دستان رییس جمهوری این کشور دریافت کرد.
این فیلم مستند، داستان آوارگان لهستانی است که در فاصله سال های جنگ دوم جهانی از سیبری به ایران آورده می شوند. خسرو سینایی در اوایل دهه ۶۰ خورشیدی هم این فیلم را کارگردانی کرد و هم موسیقی و تدوین آن را برعهده داشت.
راویان تاریخ، گواهان تاریخ، فرش، اسب، ترکمن، گفتگو با سایه، آوازهای سکوت، طرح برنده، میان سایه و نور، عبور از نمی‌دانم، کوچه پائیز، قصه کوتاهی چندهزار ساله، به کوه مهربان بیندیش، گیزلا، آخرین حلقه زنجیر، سرِ مرز و ابر شهر پیر تنها مستندهایی است که سینایی در سه دهه اخیر ساخته است.
یگانه در موسیقی و فیلمسازی
آنچه سینایی را یگانه می‌کند درک بالای او از چندین هنر است که باعث آفرینش آثار نادری شده است. خسرو سینایی متولد ساری است. او پس از مهاجرت به تهران از دبیرستان البرز دیپلم گرفت. پس از آن به اتریش سفر کرد و به تحصیل در رشته معماری در دانشکده فنی وین مشغول شد.
او همزمان به تحصیل آهنگسازی در آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی وین پرداخت و پس از آن به تحصیل در رشته سینما مشغول شد و با دو درجه ممتاز در کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی از آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی وین فارغ‌التحصیل شد.
در این باره بخوانید:
او شاگرد «ویکتور وینکل باور» سرپرست بخش آکاردئون کنسرواتوار وین بود و در کنسرت‌های مختلف به عنوان تکنواز و عضو هیئت ارکستر کنسرواتوار شرکت داشت. در برنامه‌ای با عنوان «فیلمنامه‌ای بدون فیلم» در خانه هنرمندان ایران به شعرخوانی و آکاردئون نوازی پرداخت. این برنامه به نفع فرهنگنامه کودکان و نوجوانان و با همکاری خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
خسرو با دانش بالای موسیقی‌اش، موسیقی فیلم‌های من ایران را دوست دارم، هیولای درون، یار در خانه، در کوچه‌های عشق، سفر به تاریخ، ابر شهر پیر، آخرین حلقه زنجیره، قصه کوتاهی چند هزار ساله، تهران امروز، تصاویر یک شهر، مرثیه گمشده، گیزلا، میان سایه و نور، آوازهای سکوت، عروس آتش و مثل یک قصه را ساخته است.
سینایی با یادگارهایی در عرصه ترجمه وفیلمسازی و فیلمنامه نویسی و موسیقی تمام شد و آنچه برای ما به جای گذاشته است برای همیشه با ما همراه خواهد بود.